• Pełna skóra

OKAZJA !
EGZEMPLARZ po kapitalnej odbudowie / pełnym odrestaurowaniu auta = wygląda lepiej jak nowy egzemplarz .

Zainwestowano mnóstwo pieniędzy oraz poświęcono mu dużo czasu i serca .

Absolutny unikat na skalę światową – w takim stanie nie spotyka się wielu egzemplarzy a ten jest wyjątkowo piękny i co najlepsze jest do kupienia od ręki poniżej ceny rynkowej czy samej zainwestowanej w niego sumy nakładów na odrestaurowanie .

Zaledwie 404 km przebiegu po odbudowie silnika ! ( jak i całe auto )

Triumph Spitfire – dwumiejscowy sportowy samochód osobowy o 2-drzwiowym nadwoziu typu roadster produkowany przez brytyjskie zakłady Triumph Motor Company w latach 1962-1980. Jego prezentacja miała miejsce podczas London Motor Show 1962^[1]. Pojazd bazował na projekcie stworzonym dla marek Standard–Triumph w 1957 którego autorem był Giovanni Michelotti. Od strony konstrukcyjnej (podwozie, silnik, podzespoły) Spitfire oparty został na wersji sedan modelu Herald, produkcja odbywała się w fabryce Standard-Triumph zlokalizowanej w Coventry. Powstało pięć kolejnych generacji modelu, konkurował on z pojazdami Austin-Healey Sprite i MG Midget.

Od roku 1973 na rynek północnoamerykański, a od 1975 na pozostałe, oferowano Spitfire’a z silnikiem R4 1.5. Dzięki zwiększeniu skoku tłoka odniesiono wzrost wartości momentu obrotowego w większym zakresie prędkości obrotowej, co przekładało się na efektywniejszą jazdę w ruchu miejskim^[2]. Standardowo silnik osiągał stopień kompresji 8:1, na rynek USA przygotowano jednak odprężoną wersję (stopień sprężania 7,5:1) co pozwalało na pracę na benzynie o niższej liczbie oktanowej^[2]. Wersja ta osiągała moc 54 KM (40 kW).

Wersja na rynek brytyjski z powodu mniej restrykcyjnych norm spalin wyposażona była w silnik o stopniu kompresji 9:1 i większym gaźnikiem^[2]. Jednostka ta osiągała moc 72 KM (53 kW) przy 5500 obr./min i maksymalny moment obrotowy 111 Nm przy 3000 obr./min^[2]. Prędkość maksymalna wynosiła 160 km/h, czas przyspieszenia 0-60 mph zaś 13,2 s^[2]. Produkcję samochodu zakończono w sierpniu 1980 roku.